… „Najciekawszym jednak zestawem na tegorocznej prezentacji ekslibrisów anielskich, jest cykl przedstawiony przez Małgorzatę Seweryn. Charakterystyczną cechą twórczości tej artystki jest to, że tworzy ona cykle grafik i ekslibrisów, w których wyraża swe myśli, wizje, koncepcje, pragnienia, plany lub odzwierciedla dziejącą się wokół niej rzeczywistość, a każdy znak pełni ważną i istotną role w tym przekazie. Cykle te są bardzo osobiste, bardzo mocna wyrażają samą artystkę, jej życie, twórczość, oczekiwania i marzenia, a także przeżycia. Tak jest też w prezentowanej serii anielskiej.
Tych 10 ekslibrisów to jeden ciąg opowieści, interpretacji której należałoby poświęcić osobną rozprawę. Wspólnym elementem wszystkich znaków jest Anioł, ale Anioł niespotykany i trochę dziwny. Raz jest to uskrzydlony mężczyzna, raz – uskrzydlona kobieta. Skrzydła mają nietypowe, bardziej przypominające kolące rogi niż przyjaźnie szeleszczące, wnoszące radość i optymizm pióra. Może to znaczyć, że – w oczach artystki – zadania Anioła nie zawsze są przyjazne, radosne i optymistyczne, a przydanie rogatych skrzydeł obydwu płciom zinterpretować można, że Anioł dla swych działań nie zawsze znajduje w człowieku sojusznika. Opowieść zawartą w tym cyklu uzupełniają w sposób 
wieloznaczny coraz to nowe elementy pojawiające się i towarzyszące ludziom-Aniołom na kolejnych ekslibrisach. Wieńczy ten cykl uwidoczniona na ostatnim znaku korona korespondująca z cyklem ekslibrisów wykonanym przez autorkę w 1999 i 2000 roku. Omawiając dorobek ekslibrisowy Małgorzaty Seweryn we wstępie do katalogu jej wystawy w Galerii Ekslibrisu w Krakowie w 2007 r. pojawiającą się na znakach koronę uznałem za atrybut ludzi nieprzeciętnych i zinterpretowałem następująco: „Może to, wydaje się uzasadnione, jej (autorki) poczucie osiągnięcia pewnego pułapu w twórczości graficznej, pewnego progu, poza którym znajduje się kolejny szczebel doskonalenia talentu, kolejny, wyższy próg, do którego trzeba dążyć? Może ekslibrisy z koroną to piedestał już osiągnięty i meta pewnego etapu w twórczości artystki i start do wyższej doskonałości?” Zwieńczenie cyklu anielskiego Małgorzaty Seweryn koroną zdaje się potwierdzać tą interpretację. Po jakiś momentach nie zawsze artystce przyjaznych, ale tez miłych i sympatycznych, o czym opowiada w znakach poprzedzających, nastąpiło wzbogacenie jej osobowości dające impuls do kolejnego etapu wzbogacenia swej twórczości. A wszystkiemu towarzyszą, oczywiście, Anioły.” …
Andrzej Znamirowski
Z katalogu wystawy „Anioły na ekslibrisach Krzysztofa Kmiecia i jego Przyjaciół”
Bożnica Poppera, 6-20 października 2007
Powrót do Biografii – Kliknij tutaj!